Biografie uwe johnson

Max Frisch: verleider en vaderfiguur

Review

Max Frisch was het suikeroompje van de Duitse literatuur. Zelden deed een armlastige collega tevergeefs een beroep op hem. Peter Handke, Uwe Johnson, Wolfgang Koeppen, Günter Eich en nog heel wat meer schrijvers en intellectuelen hebben ruimschoots geprofiteerd van zijn generositeit. Aan zijn beste vriend Uwe Johnson, die met verhuisplannen rondliep, stuurde hij in een brief met de zinsnede: ,, mark kan ik zonder meer geven, het zou me zelfs welkom zijn; het geld is er nu eenmaal, veel te veel voor mij'.

Sinds zijn successen in de jaren vijftig was Max Frisch () een gefortuneerd man. De roman 'Stiller' had hem in op slag beroemd gemaakt en leverde hem diverse literatuurprijzen op; het architectenbureau dat hij in Zürich bezat werd prompt ontbonden. Nog groter was drie jaar later het succes van de roman 'Homo Faber', die een miljoenenoplage bereikte en in vijfentwintig landen werd vertaald. Maar echt rijk werd Frisch pas door zijn parabelachtige toneelstukken die in heel Europa volle zalen trokken. 'Biedermann und die Brandstifter' beleefde sinds zijn première in in Duitsland ensceneringen en daarbuiten bijna 'Andorra' uit , dat ook nu nog verplichte lectuur is op Duitse scholen, overtrof dit succes zelfs de jaren zeventig berei

Walter Kempowski en het verdriet van Rostock. Een burgerlijke biografie

Erg bekend is hij niet in Nederland, Walter Kempowski. Zeker niet in vergelijking met andere Duitse schrijvers van na de oorlog zoals Günter Grass, Heinrich Böll en – voor de iets beter ingevoerde in de Duitse literatuur – Uwe Johnson. Zijn Nederlandse Wikipedia-pagina telt een magere tien regels. De bibliografie die erop volgt heeft er meer dan veertig, dat dan weer wel. De Duitse Wiki komt zelfs tot vierenvijftig. Hij heeft ontzettend veel geschreven, deze in als zoon van een reder in Rostock geboren chroniqueur van de twintigste eeuw. Geschreven, of misschien kun je beter zeggen: geproduceerd. Want lang niet alles wat hij heeft geschreven, heeft hij zelf geschreven.

Sterker nog, zijn hoofdwerk, Das Echolot – waarvan onlangs het laatste deel onder de titel Zwanenzang in een uitstekende Nederlandse vertaling is verschenen, dank aan Gerrit Bussink en Izaak Hilhorst – bestaat uit ongeveer achtduizend pagina’s waarvan er maar enkele van de hand van Kempowski zelf zijn. De rest is één gigantische collage van stemmen, berichten, brieven, dagboeknotities, krantenartikelen, getranscribeerde radioberichten en wat dies meer zij, van en over mensen die op de een of andere manier bij de Tweede Wereldoorlog

Michael Tophoff

door K. Beekman

1. Biografie

Michael Manfred Wilhelm August Tophoff werd geboren op 14 september te Bremen. Zijn vader was van beroep neuroloog en als zodanig werkzaam in een militair hospitaal tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij sneuvelde in maart In kwam Michael met zijn moeder naar Nederland. Hier werd hij op zijn 21e jaar genaturaliseerd.

Nadat Michael in Duitsland een kostschool had bezocht, volgde hij in Nederland lessen aan het Jezuïetencollege te 's-Gravenhage. Vervolgens studeerde hij psychologie aan de Rijksuniversiteit Utrecht. Nadat hij in was afgestudeerd, verhuisde hij naar Groningen. Thans woont en werkt hij als psycholoog in de kop van Noord-Holland.

Tussen en schreef Michael Tophoff diverse experimentele stukken voor verschillende radio-omroepen.

Hij publiceerde proza en poëzie in de tijdschriften Podium, Raam en Gedicht. Een enkele keer bediende hij zich bij een publikatie van het pseudoniem M. Noord.

Ter gelegenheid van het jarig bestaan van de Rijksuniversiteit Utrecht ontving Michael Tophoff in de Van der Rijn-prijs voor de beste gedichtencyclus over de stad Utrecht, opgenomen in Poëtisch Praktikum. In de jury zat onder meer Paul Rodenko.

2. Kritische beschouwing

Ontwikkeling

Op het eers

De vooruitgang volgens experimentelen en postmodernisten
K.D. BeekmanGa naar voetnoot+

Een vast onderdeel in het debat over postmoderne literatuur wordt gevormd door de vraag: is het postmodernisme een voortzetting van het modernisme of breekt het daar juist mee? Deze vraag roept weer andere vragen op. Want waaraan moet worden gedacht bij modernisme? Gaat het daarbij om proza-experimenten zoals James Joyce die uitvoerde of in Nederland Du Perron, dus auteurs zoals die door Elrud Ibsch en Douwe Fokkema zijn beschreven in Het Modernisme in de Europese letterkunde ()? Of moet worden gedacht aan de naoorlogse experimentelen, op zichzelf vaak weer voorgesteld als de erfgenamen van de vooroorlogse avant-garde? Het laatste gebeurt naar verhouding maar zelden. Toch zijn het, althans in Nederland, juist de naoorlogse experimentele prozaïsten die in de jaren tachtig een aanval van hun postmoderne collega's krijgen te verduren en wel in literaire vorm. Dat lijkt in strijd met een van de basisprincipes van het postmoderne schrijven, namelijk dat van de ‘nonselectie’, het niet op eenduidige wijze voor of tegen iets zijn. Hoe zit dat precies?

In de jaren zestig en zeventig behoorden J.F. Vogelaar en Michael Tophoff in Nederland tot de toonaangevende ex

Lotgevallen van een naar de Verenigde Staten geëmigreerde Oost-Duitse vrouw en een relaas van veertig jaar Duitse geschiedenis, tegen de achtergrond van de stormachtige historische ontwikkelingen rond

Inhoud: Fictie
Onderwerpen: Volwassenen: Biografie & Waargebeurd | Historische liefdesverhalen | Historische romans | Historische spanning | Politieke romans
Onderwerpen: | Nazi&#;s | Oost-Duitsland
Taal: Nederlands
Beschikbare vertalingen: Duits
Ook beschikbaar als: E-book

Meer informatie

Versie: Eerste druk
Uitgever: Uitgeverij Van Oorschot, Amsterdam
Verschenen
ISBN
Kenmerken: pagina&#;s
Aantekening: vertaald [uit het Duits] door Marc Hoogma, met medewerking van Theo Veenhof; ISBN afkomstig van stofomslag; Vertaling van; Jahrestage : aus dem Leben von Gesine Cresspahl. - Frankfurt am Main : Suhrkamp Verlag,

Je leent dit boek bij je eigen Bibliotheek. Vul de vier cijfers van je postcode in en vind je Bibliotheek.

Recensies

Ga naar de recensies