Townes van zandt death

Townes Van Zandt vliegt ten koste van alles

Townes Van Zandt werkte aan zijn eigen tragedie. Dat was zijn fulltime bezigheid.
&#; Kevin Eggers &#;

De zelfkant van de samenleving verwoorden is die zelfkant ondergaan. Daarom was leven voor Townes Van Zandt vliegen, met zijn treurige aftakeling als hoogste prijs. Pas na zijn vroege dood, een kwart eeuw geleden, kwam er bredere erkenning voor zijn emotionele poëzie. Precies zoals hij zich gewenst had.

To live is to fly
Low and high,
So shake the dust off of your wings
And the sleep out of your eyes

Rob Velthuis

Niet iedere fan was bestand tegen de treurnis die Townes Van Zandt bezong. Het verzoek tijdens een van zijn concerten was legitiem: &#;Townes, kan je ook een vrolijk lied spelen?&#;. De provocateur in hem antwoordde: &#;Man, dit zijn de vrolijke liedjes. Je wilt de treurige niet horen.&#;

Een van de eerste parels die de troubadour in de jaren zestig schreef was Waitin&#; Around to Die. Een triest lied over door codeïne gedempte eenzaamheid. Hij speelde het als primeur voor zijn eerste, kersverse echtgenote Fran Lohr, die een liefdeslied verwachtte. Ze was geschokt door de gitzwarte beelden die hij opriep. Zoals in de jaren die volgden de geschoktheid door zijn levenswijze eerder regel dan uitzondering we

RECENSIES

In de veertien jaar die liggen tussen en brengt Townes Van Zandt maar een plaat uit: Flyin’ Shoes. En dat terwijl de singer-songwriter uit Fort Worth, Texas aanvankelijk een zeer productieve periode kent: vanaf zijn debuut in levert Van Zandt jaarlijks een album af, maar na The Late Great Townes Van Zandt in stokt diens productie en raakt Van Zandt meer aan lager wal dan ooit. Townes Van Zandt was altijd al een rusteloze zwerver. Afkomstig uit een rijke familie en met een vader die zijn kapitaal verdiende in de oliebusiness, worden grote dingen verwacht van Townes Van Zandt. Met zijn familie verhuist de jonge Townes van Texas naar Montana, van Montana naar Colorado, daarvandaan naar Illinois, vervolgens naar Minnesota en dan weer terug naar Texas. Maar ook als Van Zandt breekt met zijn familie en op eigen benen staat blijft hij op drift. Naar het voorbeeld van country & western-ster Hank Williams en bluesgitarist Lightnin’ Hopkins ontwikkelt Townes Van Zandt zijn eigen stijl, die hem het predicaat ‘world’s greatest songwriter’ oplevert. Maar Townes Van Zandt is niet alleen dat; hij is ook gediagnosticeerd als manisch-depressief en verslaafd aan gokken en sterke drank. Hij zwerft met zijn gitaarkoffer op zijn rug rond door het land, houdt zichzelf in leven me


RECENSIES

Tja, deze Side Track zou oorspronkelijk in het teken staan van, voor mij althans, een aantal ‘bewogen’ optredens van een recent én een redelijk ver verleden. Edoch, naar aanleiding van het verhaal (en de reacties daarop) ‘Niet te vergeten: Warren Zevon’ van zo’n week geleden, kan ik natuurlijk niet om Townes van Zandt heen. Townes zou 7 maart jongstleden 70 jaar zijn geworden, en dat mag inderdaad niet genegeerd worden.  Geforceerd dan, dit verhaal? Neen! Geenszins zelfs, want natuurlijk heb ook ik zijn oeuvre vrijwel geheel in de ‘kast’ staan, dit inclusief twee fraaie tribute albums uit respectievelijk (Introducing Townes van Zandt via the Great Unknown) en (More Townes van Zandt by the Great Unknown) , beiden uitgebracht op het label met de toepasselijke naam ‘Forthesakeofthesong’. Veelal mooie vertolkingen van Van Zandt’s werk, met wat mij betreft als absolute uitschieter The Band of Annuals’ versie van For The Sake Of The Song.

Van Zandt, geboren als John Townes van Zandt in Fort Worth op 7 maart , en overleden op 1 januari te Smyrna, Tennessee. Slechts 52 jaar ‘oud’ dus. De man kende een turbulent leven en liet veel na, en dan verwijs ik -dit zonder zijn nazaten tekort te doen- vooral naar een heel scala aan prachtsongs.  If I Needed You (); Tecu

Townes Van Zandt - Leven is zuchten

Als oude hippies zaten we met gekruiste benen pal voor het lage podium te luisteren naar de zanger met zijn akoestische gitaar, die tot die druilerige avond voor ons altijd een levende legende was geweest. Townes Van Zandt. Hij zong met zijn ogen dicht, zagen we, zoals dat hoort bij bezonken liedjes over hoe vergeefs en hopeloos het leven wel niet is.

Everything is not enough and nothing is too much to bear. Ach, zo mooi als hij het wist te zeggen, kon niemand het. Niemand ook die zulke tedere liefdesliedjes schreef. Want een man, dat besefte hij als geen ander, kan nu eenmaal niet zonder een vrouw aan zijn zijde, die haar lelieblanke hand in de zijne legt en hem allerlei sussende dingen toefluistert - bijvoorbeeld over de zoetheid van de lente en het geluid van de regen. “Troost,” zei hij eens, “is het enige waar een mens in het leven op mag hopen.”

En hij kon moppen tappen als de beste. Zijn liedjes stemden zo intens treurig, had hij ooit begrepen, dus zorgde hij sindsdien voor een vrolijke noot op z’n tijd. Maar al hield men hem dan voor een somberman, zelf dacht hij daar heel anders over. “Ik ben een realist. Het leven is gewoon triest. Of niet soms?”

Na afloop was het in de kleedkamer een drukte van belang. Hij zat helemaal wegg

Zandt, townes van definities

Zandt, Townes Van

Hij maakten de songs roerend, de geheimzinnige beelden die hij opriep maakten ze indringend. In de jaren tachtig, toen zijn tweede huwelijk op de klippen was gelopen, ging Van Zandt door een diep dal. Zijn altijd al aanzienlijke alcoholgebruik bereikte ongezonde hoogten, en hij moest in een kliniek worden opgenomen. Ook toen het de laatste jaren we
Gevonden op

Zandt, Townes Van

Hij maakten de songs roerend, de geheimzinnige beelden die hij opriep maakten ze indringend. In de jaren tachtig, toen zijn tweede huwelijk op de klippen was gelopen, ging Van Zandt door een diep dal. Zijn altijd al aanzienlijke alcoholgebruik bereikte ongezonde hoogten, en hij moest in een kliniek worden opgenomen. Ook toen het de laatste jaren we
Gevonden op

Geen exacte overeenkomst gevonden.