Offret tarkovsky
Andrei Rublev
Inhoud
Andrei Rublev is een iconen-schilder, die leefde in het 14de-eeuwse Rusland. Het land is in chaos en er heerst overal armoede en hongersnood. Na het zien van de gruweldaden van de Tartaren legt de schilder uit protest het penseel neer en weigert nog een woord uit te brengen. De ellende rondom hem ontneemt hem de zin om kunst te creëren. Zowel de persoonlijke geloofscrisis van Rublev als de relatie tot de buitenwereld worden uitgewerkt in acht verschillende episodes. Jarenlang zwijgt de icoonschilder, tot een opmerkelijk verhaal zijn wil tot spreken terug aanwakkert : een jongen redt zijn leven door te beweren dat hij een klok kan gieten en komt tot de ontdekking dat hij het nog kan ook. Het blinde geloof van deze jongen in zichzelf vertedert Rublev en doet hem opnieuw geloven in de mensheid.
Andrei Tarkovsky geldt als één van de grote auteurs uit de Russische cinema. Andrei Rublev () is de enige historische film van Tarkovsky die een eerder universeel geïinterpreteerd verhaal over de geloofscrisis van de iconenschilder Andrei Rublev in een welbepaalde periode plaatst, met name de tijd waarin deze historische figuur leefde. De combinatie van Tarkovsky’s persoonlijke invulling tegen de historische achtergrond van Rusland in het begin van de 15de eeu
De nalatenschap van Andrei Tarkovsky
Vandaag is het tachtig jaar geleden dat Russische regisseur Andrei Tarkovsky voor het eerst het levenslicht zag. Een blik op het leven en werk van de belangrijkste regisseur uit de toenmalige Sovjet-Unie.
Volgens Ingmar Bergman was Andrei Tarkovsky de grootste regisseur van zijn tijd. Die bewondering van Bergman voor Tarkovsky ging vooral uit naar zijn filmtaal. &#;Tarkovsky weet het leven te vatten als een droom. Het was sinds Sergei Eisenstein geleden dat een regisseur de Russische cinema zo sterk op de internationale kaart kon zetten. Tarkovsky viel op door een visionaire aanpak van tijd en ruimte en kende enige vijandigheid met Sovjetautoriteiten door de metafysische vooringenomenheid van zijn films. Een personage via lange shots en een trage montage één maken met zijn omgeving was voor Tarkovsky waar cinema om draaide. Hij maakte zeven films in een carrière van 27 jaar.
Internationale faam
Tarkovsky werd op 4 april geboren als de zoon van een poëet en literatuurgraduaat. Hij bewees in zijn jeugdjaren al snel een jongen van vele talenten te zijn door het studeren van muziek en Arabisch. Toch verloor hij zijn hart aan het filmmedium toen hij aan de filmschool in Moskou ging studeren. Met zijn eerste langspeler &#;Ivanovo detstv
Slavische Studies
Voor Tarkovsky was cinema een vorm van hoge kunst, en niet van vermaak[1]. Het script voor Andrei Rublev, dat hij samen met Andrei Konchalovsky schreef, baseerde hij op het uitgangspunt dat een kunstenaar geen geïsoleerde creatieveling is, maar gebonden is aan de tijd en de staat waarin hij leeft[2]. Zo verbond hij het leven van Rublev aan dat van zichzelf; voor Tarkovsky speelde de vraag hoe hij als kunstenaar binnen de Sovjet-Unie kon functioneren (uiteraard) een grote rol.
De film is geen chronologische biografie over het leven van Andreij Rublev. Het is ook geen historisch correcte weergave. Typerend voor Russische films is dat men zich meestal niet op gebeurtenissen concentreert, maar eerder op sfeer en dat is te merken bij het zien van Andreij Rublev. Een groot gedeelte van de film zegt de hoofdpersoon zelfs helemaal niets nadat hij een zwijggelofte heeft afgelegd. Tarkovsky heeft de persoonlijkheid die hij in het werk van Rublev zag proberen te omschrijven door middel van verschillende verhalen. De bedoeling was om de tijdsgeest en het uiteindelijke effect daarvan op de kunstenaar weer te geven[3].
De kunst waar het uiteindelijk om draait, namelijk de iconen, is pas helemaal op het eind van de film te zien. Andrew Bird zei over de film d
Andrei Rublev
Voor zijn tweede film baseerde Tarkovski zich losjes op het leven van de 15de-eeuwse Russische meesterschilder Andrej Roebljov. Liever dan een biografie maakte hij een bespiegeling over het belang van de kunstenaar en het overleven van kunst. Groots opgezet historisch drama over het leven van de middeleeuwse iconenschilder Andrej Roebljov. Tarkovski en coscenarist Andrej Kontsjalovski geven een contemplatieve uiteenzetting over de taak van de kunstenaar in een door terreur geteisterde samenleving. In zijn streven een zuivere kunstvorm gestalte te geven, wenst meesterschilder Roebljov zich niet te compromitteren. Hij zwijgt. Later ontmoet hij een nar, wiens taalgebruik zich onttrekt aan de macht van de heersers. Daarvoor wordt deze gestraft. Tarkovski&#;s visie op het samenvallen van personage en de wereld waarin deze zich bevindt, kwam met Andrej Roebljov tot een hoogtepunt. De sovjetcensuur toonde zich niet ongevoelig voor de implicaties van Tarkovski’s zwartwit- en kleurenproductie; de in voltooide CinemaScopefilm werd pas in vrijgegeven voor vertoning in de Sovjet-Unie.
This film is part of our program Transcending Time: The Films Of Andrei Tarkovsky
.
Stalker: Transcendente filmkunst
Janus Films brengt dit najaar de gerestaureerde versie van Stalker uit. Eén van de meest essentiële films ooit gemaakt. Een mooi moment voor een persoonlijke beschouwing.
De zomer is voorbij
alsof er nooit een zomer is geweest.
Het is aangenaam in de zon.
Maar dat is niet genoeg.
Al wat er kon zijn
werd als een vijfvingerig blad
direct in mijn hand gelegd.
Maar dat is niet genoeg.
Vergeefs ging goed
noch kwaad voorbij.
Alles had een heldere gloed.
Maar dat is niet genoeg.
Het leven nam me onder zijn vleugels,
beschermde me, redde me,
ik had werkelijk geluk.
Maar dat is niet genoeg.
De bladeren zijn niet verbrand,
de takken niet gebroken.
De dag is als schoongespoeld glas.
Maar dat is niet genoeg.
Bovenstaand gedicht is van de vader van Andrei Tarkovsky, Arseni Tarkovsky en komt uit diens bundel Vestnik. Het wordt in de film voorgelezen door de Stalker en verwoordt het religieuze kernthema dat in Stalker () wordt aangeraakt. Met onze woorden en profane verlangens zullen we nooit gedijen in overvloed, maar altijd ervaren een tekort te hebben. Wij mensen zijn gestraft door die vervelende goden, zo lezen we al in de Griekse mythologie en de moderne mens komt er niet veel beter