Miguel heilbron biografie
Zwart=alle kleuren bij elkaar
Shantoo zal zichzelf niet gauw zwart noemen. In de voorbereiding van de tentoonstelling wisselden we mails en appjes. Hij drukte hij me op het hart liever donker te gebruiken. Hij noemt zichzelf Surinamer, ‘die heb je in alle kleuren bruin, geel, wit en rood’. Een jonge vrouw zegt dat ze het in het Engels wel zegt: ‘I am black’, maar in het Nederlands klinkt het nogal hard. Voor Imara Limon is bruin of donker juist de kleur die je gebruikt als je jezelf (nog) niet zwart durft te noemen. Er zijn meer mensen in het auditorium die vinden dat de aanduidingen zwart (of wit) geen recht doen aan de ‘schaal van kleuren’. Ook andere termen passeren de revue zoals allochtoon of nieuwe Nederlander. Een van de aanwezigen weigert al jaren om haar geboorteplaats of die van haar ouders te onthullen op ‘diversiteitformulieren’, immers ‘zowel mijn ouders als ik zijn geboren op Nederlands grondgebied’.
Roomblank en donkerwit
En hoe zit het met wit en blank? Blank klinkt erg positief vinden sommige aanwezigen – ‘roomblank’. ‘Als wij ons zwart noemen, moeten de blanken witten genoemd worden, dat is immers het tegenovergestelde van zwart.’ Een modeontwerper met roots in Curaçao zegt; ‘zwart = alle kleuren bij elkaar – wit = leeg’. Iemand anders beveelt de opl
Columnreeks Black Lives Matter. (deel 1/6)
Engagerende feiten: Wij slaven van Suriname en het Nederlandse zelfbeeld
Simona Wiegman
Publicatiedatum: 24 februari
‘Van welk land werd Chan Santokhi in minister-president?’, vroeg Philip Freriks onlangs aan de deelnemers van De Slimste Mens. Tot hun eigen schaamte wist geen van de kandidaten het antwoord. Aan welke kennis van Suriname ontbreekt het veel Nederlanders nog meer? Toen ik de in verschenen heruitgave las van Wij slaven van Suriname () van Anton de Kom stelde ik vast: veel. En dat terwijl de geschiedenis die De Kom beschrijft niet alleen de geschiedenis is van Suriname, maar vooral ook die van Nederlanders in Suriname. Een geschiedenis waarvan in het Nederlandse straatbeeld nog altijd de baten te zien zijn – en, onder de oppervlakte, ook de schrijnende kosten:
Misschien hebt gij, blanke lezer, op school geleerd hoe het Mauritshuis in Den Haag met de kostbaarste Braziliaanse houtsoorten is betimmerd. Wanneer gij dan vol bewondering voor die betimmering stilstaat, verzoeken wij u te bedenken hoe het onze moeders waren, die met deze zware last op hun hoofden dag in dag uit (want zondag was een instelling, die de christelijke beschavers verzuimden in Suriname in te voeren), sjouwden over heuvelachtige terr
Gebaseerd op teksten van G.G.T. Rustwijk
Concept, tekst en spel Mathieu Wijdeven
Regiecoach Maarten van Hinte
Artistiek advies en tekst Raoul de Jong
Tekstadvies Sanneke van Hassel
Lichtontwerp Scott Robin Jun
Kostuum Hanne Pierrot
Stofontwerp Nina Lawina
Producent Productiehuis Theater Rotterdam
In samenwerking met RIGHTABOUTNOW INC.
Met speciale dank aan Rogeria Burger, Monique van Hinte
Met dank aan Nina de la Parra, Aafje H. K. Rustwijk, Dorine van Hinte-Rustwijk, Georgine H. van Steenderen-Rustwijk, Anthony Heidweiller, Jean Jacques Vrij, Michiel van Kempen, Chiquita Ho Sam Sooi, Mike Ho Sam Sooi, Anne Tolud, Johanna Rustwijk, Liddy Petrici, Miguel Heilbron, Amir Vahidi, Pim Kraan, Josephine Monique van Hinte
Biografie
Het werk van theatermaker, scenograaf en beeldend kunstenaar Mathieu Wijdeven (, Tilburg) begint vanuit een fascinatie voor de symbiotische relatie die mensen aangaan met objecten. Van de verhalen die hij vindt maakt hij sculpturen waarmee hij de publieke ruimte intrekt en daar met mensen in gesprek gaat over het onderwerp. Zo nodigt hij het publiek via abstracte kunst uit om over persoonlijke en existentiële thema’s na te denken.
In ging bij Productiehuis Theater Rotterdam zijn solovoorstelling Het waarom beantwoord in première. Na uitgebreid onderzoek naar het leven van zijn betovergrootvader, die een dichter en veelzijdig kunstenaar bleek te zijn, bracht hij een ode aan zijn voorvader G.G.T. Rustwijk ( - ) die leefde in Suriname in de periode net na de afschaffing van de slavernij. De voorstelling werd geselecteerd voor Het Vlaams Theaterfestival (), genomineerd voor de BNG Bank Theaterprijs () en won de Toneelschrijfprijs ().
In zijn werk bouwt Wijdeven voort op tradities in de lijn van toonaangevende theatermakers als Rufus Collins, Thea Doelwijt en Henk Tjon. Hij wil verhalen vertellen die misschien niet iedereen wil horen, maar wel belangrijk zijn om te vertellen.
Esde lek na tide… Gisteren net als vandaag
door Natascha Adama
Edgar Cairo werd geboren op 7 mei te Paramaribo. Baby boomer. Typisch kind van de sixties en lid van de Surinaamse avant-garde. Cairo had twee gezichten; de oer-Surinaamse schrijver, adept van Papa Koenders die in het Sranan schreef, en de Nederlands-Surinaamse schrijver die zijn werk diep verankerde in de Surinaamse toko-toko (modder) en bij leven en welzijn allerlei heilige huisjes omver trapte.
verder lezen&#;door Christine F. Samsom
Wat jammer dat de tijdmachine nog steeds niet is uitgevonden door Willy Wortel! Na het lezen van het proefschrift Vrede te midden van oorlog in Suriname. Inheemsen, Europeanen, Marrons en Vredesverdragen van onze jonge doctor in de Humaniora, Eric Jagdew, had ik best wel aan mijn Nederlandse, Duitse, Franse en Engels/joodse voorvaders willen vragen, of ze misschien deel hadden uitgemaakt van het koloniale leger van kapitein-luitenant Creutz op weg naar granman Adoe der Saramakaners.
verder lezen&#;Een jarige vrouw uit Almere heeft haar ongenoegen geuit over het rookbeleid op het Kwaku Festival. Ingrid, een longpatiënte, voelde zich gedwongen om het evenement vroegtijdig te verlaten vanwege de overvloed aan sigarettenrook.
verder lezen&#;Met trots nodigt de Univer