Max blokzijl biografie

Biografie van de antisemitische en anticommunistische journalist Max Blokzijl (), die tijdens de Tweede Wereldoorlog de Duitse bezetter hielp bij de nazificatie van de Nederlandse pers en kort na de bevrijding ter dood werd veroordeeld vanwege zijn radicommentaren.

Inhoud
Non-fictie
Onderwerpen: Volwassenen
Politiek | Tweede Wereldoorlog
Onderwerpen
20e eeuw | Biografieën | Blokzijl, Max
Taal
Nederlands

Meer informatie

Uitgever
WalburgPers, Zutphen
Verschenen
ISBN
Kenmerken
pagina&#;s
Aantekening
Met literatuuropgave, register
met een epiloog van Rudie Kagie

Je leent dit boek bij je eigen Bibliotheek. Vul de vier cijfers van je postcode in en vind je Bibliotheek.



NSB-propagandist Max Blokzijl was fout, maar zijn doodvonnis was buitensporig, leert deze biografie ★★★☆☆

Zanger: in die hoedanigheid wordt Max Blokzijl opgevoerd op Wikipedia. En dat is veelzeggend. Want Blokzijl () genoot vooral bekendheid als propagandist van het nationaal-socialisme en is daarvoor na de oorlog ter dood veroordeeld – als een van de oorlogsmisdadigers aan wie deze straf in Nederland werd opgelegd, en een van de veertig bij wie het vonnis ook metterdaad werd voltrokken. Sterker: hij was de eerste die werd berecht en de eerste die, op 16 maart , voor het executiepeloton verscheen.

Dat had de maken met de eenvoud van zijn strafzaak, zoals procureur-fiscaal Johannes Zaaijer het uitdrukte. In honderden ‘causerieën’ voor de radio, waarvan hij de laatste uitsprak op 5 mei , had hij zonder voorbehoud blijk gegeven van zijn pro-Duitse opvattingen. In zijn requisitoir hoefde Zaaijer slechts dertien fragmenten van Blokzijls radiopraatjes op te voeren ter rechtvaardiging van zijn strafeis. En hij hoorde slechts één getuige: rijksveldwachter Minse Kampstra, die Blokzijl na diens aanhouding, op 9 mei , had verhoord. Meer bewijzen voor de schuld van Blokzijl had Zaaijer niet nodig. ‘Als er iemand is geweest die in de oorlog zich er in gepraat heeft, is hij het wel.’ De p

Max Blokzijl en het vrije woord

‘De journalist Max Blokzijl werd na de bevrijding van Nederland door een “Bijzonder Gerechtshof” ter dood veroordeeld en geëxecuteerd om wat hij gezegd had,’ zo begint Kees Schaepman zijn biografie van de NSB-voorman. Wellicht meer nog dan leider Anton Mussert was Blokzijl voor de ‘gewone’ Nederlander de stem van de NSB tijdens de Bezetting. Zijn radiopraatjes werden door vriend en vijand gretig beluisterd. In zijn ‘causerieën’ besprak hij, uiteraard met een nationaalsocialistische bril, de toestand in de wereld. Blokzijl fulmineerde tegen de ‘heren radiosprekers in de Londensche schuilkelders’ en erkende daarmee impliciet dat een deel van zijn luisteraars ook op Radio Oranje afstemde. Hij wilde het Nederlandse volk ervan overtuigen dat ‘de Joodjes aan de overkant’ gemakkelijk praten hadden. Intussen nodigde hij opponenten uit hem eens te komen opzoeken, ‘opdat we onder vier oogen rustig argument tegen argument zouden kunnen stellen’. Die redelijke toon werd hem tijdens zijn proces in vooral kwalijk genomen. Volgens Procureur-fiscaal Johannes Zaaijer oversteeg Blokzijl ‘het malle gedoe en dolzinnige gebral van de NSB’, waardoor zijn invloed veel verderfelijker was dan die van de doorsnee propagandist. ‘Hij kende de gevoelens van ons volk door e


Geschiedenis: Hoe zag onze wereld er vroeger uit en wat gebeurde er toen?

Nederlandse journalist en ambtenaar

De journalist en ambtenaar Max Blokzijl was een van de bekendste Nederlandse collaborateurs tijdens de Tweede Wereldoorlog. Op basis van zijn uitspraken tijdens radio-uitzendingen voor de Nederlandsche Omroep werd hij na de oorlog door een Bijzonder Gerechtshof ter dood veroordeeld. Max Blokzijl werd op de Waalsdorpervlakte ter dood gebracht.

Journalist

Marius Hugh Louis Wilhelmus Blokzijl werd op 20 december geboren in Leeuwarden. Hij was de zoon van een luitenant. Max ging in Den Haag naar de HBS. Na zijn eindexamen in werd hij journalist bij het Algemeen Handelsblad. In trad hij in dienst bij het theatergezelschap van de cabaretier Jean-Louis Pisuisse als chansonnier. Met dit gezelschap maakte Max Blokzijl tot het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog vele reizen door Europa en het Verre Oosten, waarbij ook Nederlands-Indië werd bezocht. Max Blokzijl werd in correspondent in Berlijn, maar dit verblijf was van korte duur, want de mobilisatie werd afgeroepen. Na de moordaanslag op de Oostenrijkse troonopvolger Frans Ferdinand en zijn echtgenote Sophie Chotek in Sarajevo brak de Eerste Wereldoorlog uit. Max Blokzijl werd opgeroepen om te dienen in het N

Max Blokzijl., de befaamde propagandist van de NSB, werd na de oorlog veroordeeld tot de doodstraf.

In talloze radiopraatjes had hij tijdens de oorlog het Nederlandse volk proberen te overtuigen van de zegeningen van het Duitse rijk en van de verderfelijkheid van de geallieerden. Het was een kwestie van symboliek dat hij als eerste aan de beurt kwam – hij was het uithangbord van de collaboratie geweest.

Blokzijl was op 9 mei gearresteerd, in de nabijheid van de plek in Den Haag waar hij in de laatste periode zijn radiopraatjes had verzorgd. Zijn rechtszaak zou het toonbeeld worden van overzichtelijkheid.

Al zijn voor de radio uitgesproken teksten stonden op papier en waren in beslag genomen – ze vormden het enige bewijsstuk. Hij was tijdens zijn voorarrest meermalen verhoord door een rechercheur van de POD, de Politieke Opsporingsdienst. Dat was ook de enige getuige in zijn proces.

De hele zitting, op 11 september , in het paleis aan de Kneuterdijk (dat als Haagse vestiging van de bijzondere rechtspraak fungeerde), duurde maar een halve dag.

Het was bijzonder druk, de vertegenwoordigers van de pers hadden moeite om een plaatsje in de zaal te vinden. De procureur-fiscaal, mr J. Zaaijer vond wat Blokzijl had gedaan op het gebied van propaganda ‘duizendm