Henriette boas biografie
Dr. Henriëtte Boas Stichting
De Waarheidszoekster
De biografie van Dr. Henriette Boas, de weerbarstige eenling, wier brieven nog altijd door vele krantenlezers worden gemist. Meer informatie op de sites van Uitgeverij Boom en van de Dr. Henriette Boas Stichting.
Activiteiten en doelstelling
De Dr. Henriette Boas Stichting beoogt de doelstellingen van de Stichting te realiseren, inclusief de toekenning van de Dr. Henriette Boas Prijs en mede daardoor de herinnering aan de betrokken en kritische persoonlijkheid van de naamgeefster in ere te houden.
Lees verder
Dr. Henriette Boas Prijs
De publicaties van Dr. Henriette Boas () gaven altijd blijk van een grote belezenheid ten aanzien van én van betrokkenheid bij de Joodse wereld in het algemeen, en die van Nederland in het bijzonder. Ter nagedachtenis aan haar kritische en betrokken houding ten opzichte van het Nederlandse Jodendom werd de naar haar genoemde Prijs ingesteld.
Lees verder
De Waarheidszoekster. Een leven voor de Joodse Zaak.
Een indrukwekkende biografie over Henriette Boas door historica Pauline Micheels.
Awraham Meijers
&#;Ik vind dat ik, als overlevende, en bovendien als iemand die makkelijke schrijft, de plicht heb dingen te zeggen die anderen ook zouden willen zeggen, of gezegd zouden willen hebben.&#;
Bij het lezen van De Waarheidszoekster, de biografie over principieel dwarsligger Henriette (roepnaam Jetty) Boas, dringt zich af en toe de roman ‘Herzog’ () op van de Amerikaanse auteur Saul Bellow, waarin Mozes Herzog via briefjes met ‘de buitenwereld’ communiceert vanuit zijn zelfgekozen isolement. De excentrieke werkloze hoogleraar had zich tot doel gesteld een studie over romantiek en christendom te publiceren, wat een fiasco werd. Zijn briefjes aan familieleden, politici, de filosofen Spinoza en Heidegger en zelfs God, worden echter niet verstuurd.
Henriette Boas, Badhoevedorp
Jetty Boas daarentegen bestookte daadwerkelijk ons land, Israël, collega-docenten, leerlingen en ouders, de Israëlische ambassade, literatoren, journalisten, hoofdredacteuren, het Nieuw Israëlitisch Weekblad (NIW), Elsevier, Het Parool, Haaretz, kortom; alles en iedereen met persoonlijke en/of ingezonden brieven. De meestal boze &
Boas, Henriette ()
© DVN, een project van Huygens ING en OGC (UU). Bronvermelding: Pauline Micheels, Boas, Henriette, in: Digitaal Vrouwenlexicon van Nederland. URL: [11/12/]
BOAS, Henriette (geb. Amsterdam – gest. Amsterdam ), classica, journaliste, publiciste. Dochter van Marcus Boas (), docent klassieke talen, en Julie Snuyff (). Henriette Boas bleef ongehuwd.
Henriette Boas stamde uit een Amsterdamse joodse familie. Zij werd, evenals haar jongere zuster en twee jongere broers, geboren in de Den Texstraat, waar haar ouders na hun huwelijk waren gaan wonen. Deze net buiten de oude stad gelegenstraat, waarin voor de Tweede Wereldoorlog veel joden woonden, heeft voor haar een belangrijke rol gespeeld. Zij woonde er tot en schreef er aan het eind van haar leven een boek over, Terug in de Den Texstraat. Henriettes moeder Julie Snuyff groeide op in een familie die zich ‘nogal deftig’ vond. Zij had op een keurige meisjesschool gezeten, maar geen vervolgopleiding mogen doen. Haar vader Marcus Boas, geboren in de Jodenbuurt, was de eerste academicus van zijn familie: hij studeerde klassieke talen en promoveerde op jarige leeftijd cum laude op de Griekse dichter Simonides. Hij was korte tijd leraar aan het Stedelijk Gymnasium aan de Amsterdamse Weteringsc
De verheerlijking van slechts één enkel meisje
Pauline Micheels heeft haar biografie van de dwarse Henriette ‘Jetty’ Boas toepasselijk ‘Een leven voor de Joodse zaak’ genoemd. Jetty, geboren in een intellectueel Joods gezin in Amsterdam, promoveerde in , bracht de Tweede Wereldoorlog grotendeels in Londen door en vertrok daarna naar het land dat al snel Israël zou heten. Na een knetterende ruzie met haar buren, die zelfs tot een aantal rechtszaken leidde, keerde ze terug naar Nederland, naar Amsterdam, waar ze weer bij haar moeder introk.
Daar houdt ze het niet lang vol, maar het beeld is typerend: de intellectueel autonoom opererende Jetty, die haar mening niet onder stoelen of banken steekt, kan moeilijk op eigen benen staan. Ze kan nog geen ei bakken, leeft op koffie en sinaasappels. Ook wanneer ze – ‘eindelijk’ – op zichzelf woont, eet ze nog steeds elke avond bij haar moeder of bij vrienden. Jetty’s wereld is die van de geest, van woorden en gedachten, niet die van het lichaam.
De waarheid brengen
Dat rationele maakt De waarheidszoekster tot een vaak wat steriele, koele biografie: een opsomming van gebeurtenissen waar je als lezer meer interpretatie van verwacht. Op dat ‘waarom’ gaat Micheels echter niet in. Wel benut ze ten volle het fascinerende personage dat Je
De waarheidszoekster
Ze sloeg bijna geen dag over: Henriette Boas (), de ongekroonde koningin van de ingezonden brief. De in hart en ziel Amsterdamse én zioniste stelde zich haar hele leven in dienst van de 'Joodse zaak.' Zij krijgt nu terecht een biografie.
Waakhond van de vaderlandse pers
'Henriette Boas, Badhoevedorp'. Bijna elke dag schreef ze wel een of meer ingezonden brieven. Ze was de externe waakhond van om het even welke redactie: geen enkele onjuistheid of overhaaste conclusie ontging haar scherpe lezersblik. Maar Henriette Boas was meer dan een journalistieke criticaster. Ze was nauw betrokken bij de affaires rond Friedrich Weinreb en Pieter Menten, was wars van ‘dat Joodse slachtofferschap’, vond Anne Frank niet meer dan een van die Joodse kinderen die omgekomen waren en hekelde de verering voor Etty Hillesum. Israël, waar ze zelf niet had kunnen aarden, steunde ze onvoorwaardelijk, al had ze er ook kritiek op. Jarenlang voorzag ze de Israëlitische ambassade van news letters met informatie over gebeurtenissen in Nederland.
Pauline Micheels schreef de biografie van deze weerbarstige en dikwijls lastige eenling, volkomen ongevoelig voor trends en modes, wier brieven nog altijd door vele krantenlezers worden gemist