Biografie tony blair
De mens na de politicus
EEN JAAR NADAT hij vrijwillig was afgetreden als prime minister en als leider van de Labour Party heeft Tony Blair zijn nieuwe missie bekendgemaakt. Met gedragen stem en de vingertoppen gespreid tegen elkaar kondigde hij de oprichting aan van de Tony Blair Faith Foundation. Voor zijn ‘new charity’ zet de Britse socialist al zijn kaarten op religie. ‘Geloof als kracht van samenwerking en als motor van econo-mische vooruitgang en conflictbeheersing’, zei Blair, older and wiser,
tegenover de verzamelde pers, donoren, religieuze leiders en vertegenwoordigers van de Verenigde Naties. Zijn ‘positieve actie’ richt zich onder meer op het bestrijden van malaria, het stimuleren van een mondiale interreligieuze dialoog en het
steunen van leiders die extremisme bestrijden. Ook gaat hij aan Yale University colleges globalisering en religie geven.
Blairs christelijke levensovertuiging komt niet uit de lucht vallen. In zijn studententijd in Oxford ontwaakte zijn anglicaanse geloof en
onlangs bekeerde hij zich tot het katholicisme. Maar gedurende zijn politieke carrière en als leider van een seculiere staat zweeg hij er wijselijk over. Pas sinds hij Downing Street heeft verlaten, durft hij te bekennen dat zijn ‘diepe geloof in God’ leidraad is geweest tijdens zi
De TV-journalist Ivan Ollevier schreef een zeer toegankelijk en boeiend boek over het fenomeen Blair. Het is inderdaad geen biografie, maar een boek over de samenleving waarin Blair aan de macht gekomen is. De figuur van Blair speelt natuurlijk een hoofdrol, maar de lezer vindt hem terug in een zeer ruim kader. Hij kan volgen hoe de samenleving sinds de jaren 50 veranderd is, maar ook hoe de partij waar Blair voor staat zich ontwikkeld heeft.
Het is niet doenbaar om die geschiedenis hier nu eens vlug samen te vatten. Uit de jeugdjaren van Blair onthoud ik vooral de centrale plaats die religie en toneel in zijn leven kregen. Ze zullen een rol blijven spelen bij de politicus. Voor het overige had Blair absoluut geen socialistische wortels. Belangrijker is mee te volgen hoe het de socialistische partij verging. Zij raakte gaandeweg van haar basis vervreemd. Lang voor Blair de fameuze clause IV zou afschaffen, bleek het publiek van de partij te verschuiven. Het werd meer en meer de middenklasse. Toen Thatcher haar oorlog tegen de vakbonden voerde, was Blair al volksvertegenwoordiger uit een district met veel mijnwerkers. Hij hield zich angstvallig op de achtergrond. Ook de stijl van de partij veranderde nog voor Blair zelf de touwtjes in handen kreeg. Reeds in de parlementsverkie
Biografie van de Britse Labour-politicus, premier van tot
- Inhoud
- Non-fictie
- Onderwerpen: Volwassenen
- Politiek
- Onderwerpen
- 20e eeuw | Biografieën | Blair, Tony
- Taal
- Nederlands
- Ook beschikbaar als
- Gesproken boek
Meer informatie
- Uitgever
- De Volkskrant, Amsterdam
- Verschenen
- ISBN
- X
- Kenmerken
- pagina&#;s
- Aantekening
- Met lit. opg
- [foto&#;s: ANP]
Je leent dit boek bij je eigen Bibliotheek. Vul de vier cijfers van je postcode in en vind je Bibliotheek.
Tony Blair, powerholic
Review
'Waarom eindigt het verhaal altijd in tranen'', vraagt BBC-journalist Jeremy Paxman zich af, in zijn boek 'The Political Animal' uit Waarom blijven premiers altijd te lang aan?
De Belgische journalist Ivan Ollevier, de VRT-verslaggever voor Britse politiek, noemt net als Paxman meerdere Engelse premiers die niet meer zonder macht dachten te kunnen leven: Margaret Thatcher bijvoorbeeld. En nu, betoogt Ollevier in zijn boek, zit het Verenigd Koninkrijk weer met zo'n powerholic opgescheept. Tony Blairs populariteit is tot een dieptepunt is gezakt, maar hij blijft zichzelf een tweede kans geven. Vorige week onthutste hij de Britten met de mededeling dat hij na een volgende verkiezingsoverwinning van Labour ook een derde rit wil uitzitten. Dat kan alleen maar in tranen eindigen, meent boek wil geen biografie van Blair zijn, noch een beschrijving van diens New Labour. Het is de bedoeling van Ollevier te 'beschrijven en analyseren' hoe de Britten de transformatie van hun land ervaren tot 'een van de meest kosmopolitische, open en dynamische samenlevingen van West-Europa'.Maar enigzins haaks op deze brede doelstelling staat het uitgangspunt, verwerkt tot titel, dat Blair een 'raadsel' zou zijn, een tovenaar uit Noord-Engeland, die van een partij ver