Mozes kinderen
Mozes
Mozes (ook wel: Mosje, Moyses, Moesa en Musah) was één van de grootste profeten volgens het heilige boek van het jodendom. Dat is de Tenach. In de Bijbel wordt hij ook de leider van de Israëlieten genoemd en in de Koran een boodschapper en profeet van God. Hij is dus belangrijk in meerdere godsdiensten, niet alleen in het jodendom. Mozes heeft de joodse slaven uit Egypte geleid met de hulp van God. Verder staat Mozes aan de basis van de joodse wet, die weer op zijn beurt het christendom en de islam voor een belangrijk deel heeft bepaald.
Bevrijder van de Hebreeën uit de slavernij
Mozes werd geboren als zoon van een Hebreeuwse slaaf. Hij groeide op aan het Egyptische hof, maar moest vluchten nadat bleek dat hij een Egyptische slavenopziener had gedood. Hij vluchtte de woestijn in naar Midian en kwam terecht bij een familie die ook afstamde van Abraham. Hij trouwde er met een van de dochters van het hoofd van de familie, een priester. Daarom werd hij schapenherder, maar op een dag hoorde hij de stem van God vanuit een struik. Hij dacht dat die struik in brand stond, maar die gaf alleen fel licht. God zei dat Mozes de Hebreeën (voorlopers van de Joden) moest bevrijden uit de slavernij. Hij moest daarvoor naar de farao. Die wilde hen echter niet laten gaan. Daarop volg
Jhr. M. Salvador
Speciaal voor de verkiezingen voor de Tweede Kamer zijn de biografieën van alle kansrijke (volgens de peilingen) kandidaten in uitgebreide vorm raadpleegbaar op
Voor de overige ruim biografieën geldt het volgende:
In het digitale biografisch archief van de Stichting PDC, partner van het Montesquieu Instituut, is een uitgebreide versie aanwezig met bijvoorbeeld partijpolitieke functies, maatschappelijke nevenfuncties, parlementaire activiteiten, opleiding en wetenswaardigheden. Voorlopig is het beschikbaar stellen van uitgebreide biografieën, en/of daarop gebaseerde statistische gegevens, opgeschort. Wilt u een uitgebreide biografie inzien? als u daar belangstelling voor heeft.
Op bovenstaande tekst en gegevens zijn auteursrechten van PDC van toepassing; overname, in welke vorm dan ook, is zonder expliciete goedkeuring niet toegestaan. Ook de afbeeldingen zijn niet rechtenvrij.
De biografieën betreffen vooral de periode waarin iemand politiek en bestuurlijk actief is of was. PDC ontvangt graag gemotiveerde aanvullingen of correcties.
From Prince to Pauper
Which theoretical-critical approaches have shaped the international reflection on biography in the twentieth century and what have been the consequences of this reflection on the interpretation of biography as a form of historiography? This is the main issue of the PhD-thesis Van kroon tot bastaard. Biografie en het individuele perspectief in de geschiedschrijving(From Prince to Pauper: Biography and the Individual Perspective in Historiography). This research focuses on three fields of scientific activity: the critical developments in social sciences and especially in historiography, the studies that specifically have paid attention to biography, and finally the biographies themselves, the research conducted and the design chosen by biographers. Eventually especially the relationship between biography and historiography is at stake.
In the twentieth century biography at large and as a form of historiographic research has been neglected in respect to critical investigation. Finally, biography was even considered more as a literary form then as a component of historical science.
Several objections have been raised against biography as a method being part of historiography. Because biography focuses on one individual only, we may not call
REENS, Abraham Mozes
(roepnaam: Bram), propagandist van het revolutionair-socialisme en anarchisme, is geboren te Hoorn op 16 september en overleden te Amsterdam op 6 september Hij was de zoon van Mozes Isaac Reens, inlands kramer en later winkelier, en Saartje Bosman. Op 5 juli trad hij in het huwelijk met Geertje Veenstra. Dit huwelijk bleef kinderloos.
Pseudoniem: Otto van Meurs.
Begin kwam Reens - zestien jaar oud - naar Amsterdam, waar hij het vak van diamantkloven leerde. Omstreeks trad hij toe tot de Sociaal-Democratische Bond (SDB) en waarschijnlijk werd hij in diezelfde tijd ook vrijdenker. Samen met Willem Speelman richtte hij in oktober de propaganda-club 't Centrum op, die zich toelegde op de verspreiding van socialistische ideeën onder het op dat moment nog uiterst gezagsgetrouwe Amsterdams-joodse proletariaat. Reens vestigde de aandacht op zich door samen met zijn jonge clubgenoten op ludieke wijze wereldlijke en joods-kerkelijke gezagsdragers te prikkelen en te provoceren. Deze aanpak leverde in eerste instantie meer resultaat op dan de wat rustiger werkwijze van joodse socialisten als H. Polak, A.S. de Levita en J. Loopuit. In zijn café Voorwaarts in de Nieuwstraat bij de Amsterdamse Nieuwendijk - inmiddels was hij caféhouder geworden - beraamde Reens
tharina Dingena Heppener en haar moeder Johanna Heppener. Intussen dook er een krantenfoto op van het derde huwelijk van haar grootvader. Onze personages kregen een gezicht en enkele feiten konden aan ‘de waarheid’ worden toegevoegd. Al bleven er zaken onopgelost, toch waren we langzaam maar zeker in staat waarheid en verdichting in Steins verhalen te scheiden.
De onbekendheid van de hoofdpersoon van een egodocument levert uiteraard een extra probleem op bij het verifiëren van de feiten. Voor Stein geldt dat hij het verhaal van zijn leven onder het mom van het vertellen van ‘de zuivere waarheid’ naar zijn hand heeft gezet. Hij maakt een mooi verhaal waarin literaire motieven zijn verwerkt. Zo componeert hij zijn levensgeschiedenis uit eigen ervaringen, verhalen uit zijn omgeving en thema's uit romans en opera's. De Memoires hebben dan ook meer weg van een roman die ons uitdaagt te zoeken naar de man die achter de publieke figuur schuilgaat. Deze zoektocht vormt het derde deel van ons boek. Het leverde zo veel verrassende ontdekkingen op dat dit boek over Bloemen Mozes bepaald geen hagiografie is geworden, eerder een verhaal over een charmante schelm die wist te overleven in de marge van de maatschappij, totdat hij de dood vond in Auschwitz.
Ons