Op welk paleis kijkt de koning uit
Tot de kroon ons scheidt&#; De enscenering van koninklijke huwelijken binnen de Belgische monarchie, Albert & Elisabeth () - Leopold & Astrid ()
TOT DE KROON ONS SCHEIDT
DE ENSCENERING VAN KONINKLIJKE HUWELIJKEN BINNEN DE BELGISCHE MONARCHIE
ALBERT & ELISABETH () – IEOPOLD EN ASTRID ()
Deze scriptie heb ik opgevat als een onderzoek naar de enscenering van koninklijke huwelijken binnen de Belgische monarchie. Meerbepaald heb ik een kritische analyse gemaakt van het huwelijk van prins Albert en Elisabeth, hertogin in Beieren () en dat van hun zoon, prins Leopold met prinses Astrid van Zweden (). Eerder dan mij toe te leggen op diplomatieke of politieke beweegredenen achter deze verbintenissen, is het mij te doen geweest om het uiterlijke, het oppervlakkige, de schone schijn. Wie was het precies die meehielp aan de voorbereidingen en het goede verloop van de huwelijksplechtigheden? Hoe deed men dit? Hoe zat de hele orchestrering in mekaar? Welke symboliek werd erin verwerkt? Hoe verliep het ceremonieel? Welke handelingen stelde men? Welke betekenis hing daaraan vast? Welke gasten waren zoal aanwezig en welke juist niet? Het is door een antwoord te zoeken op deze vragen dat ik gepoogd heb om de enscenering van de huwelijken uit te spitten. Hier hield het ver
Conserve's Leessite
Deel negen in de reeks De Grote Eeuw over de familie Lauritzen
Mooi politiek en onderhoudend sfeerbeeld van de jaren tachtig
In de serie ‘De Grote Eeuw’ is De tweede doodzonde het negende deel. Net als bij de Coq Rouge-serie waarvan ik er in de jaren negentig vijf uitgaf, wordt dit ook een reeks met tien delen. Petje af voor uitgever Mai Spijkers en hoofdredacteur Job Lisman van Prometheus dat ze dit huzarenstukje met vertaler Bart Kraamer afronden. Want auteur Jan Guillou is niet alleen een vermaarde, lastige journalist maar ook in de persoonlijke omgang niet de gemakkelijkste. Zo heb ik zelf ervaren toen hij hier was voor promotie van Vendetta en De vijand van de vijand, de twee verfilmde delen uit de Coq Rouge-reeks, uitgezonden door KRO en VRT. Hij liet zich in Nederland interviewen door Karel van de Graaf en de Volkskrant en Het Parool. Wat rest is nog deel tien in de serie.
De stamboom van voorin het boek geeft informatie over de familie Lauritzen. Het verhaal is een mengeling van feit en fictie, zoals Guillou over premier Palme schrijft die later vermoord zou worden.
Het eerste deel begint met de periode De Lauritzens vormen een vermogende familie waaruit Solveig na haar economiestudie de directie mag vormen van hun on
De A van Astrid en Annie
Rita Verschuur
Het was dit jaar voor de achtste keer dat in het kader van de leerstoel jeugdliteratuur de Annie M.G. Schmidtlezing werd gehouden. Deze lezing wordt mogelijk gemaakt dankzij de Stichting Kinder- en Jeugdliteratuur, de Universiteit Leiden, IBBY-Nederland en het Bert Schierbeekfonds. De bijeenkomst op 23 mei vond dit keer niet plaats in het auditorium van het Academiegebouw aan het Leidse Rapenburg, maar in de minstens zo sfeervolle Lokhorstkerk. LLiteratuur zonder leeftijd publiceert net als andere jaren deze lezing. Met dank aan de auteur.
Na mijn examen in mocht ik in Amsterdam gaan studeren. Ik mocht er lid worden van de AVSV, de vrouwelijke afdeling van het Amsterdams Studentencorps. In de groentijd moesten we drie weken lang met zijn honderden bij elkaar op een zolder aan de Herengracht op de houten vloer zitten breien. De Commissie Van Toezicht, de CVT, die ons van achter een tafel zat te bespieden, stond onder leiding van Els Eylers, later Borst. We waren doodsbang voor haar. Ze deelde opdrachten uit. De mijne was duizelingwekkend. Ik moest op 22 september samen met een ander meisje de schrijfster Annie M.G. Schmidt gaan interviewen. ‘Het fluitketeltje’, schoot door mijn hoofd, ‘Dikkertje Dap&rsquo
Gezonde schoenen
Uitgeverij Ploegsma eert La Lindgren in haar honderdste geboortejaar met de uitgave van een nogal kolossaal fotoboek: ‘Astrid Lindgren, haar leven in beelden’. Een twee kilo zware kolos waarvan de pagina’s grotendeels zijn gevuld met foto’s van Lindgren door de jaren heen. Tussendoor wordt aan de hand van die foto’s iets verteld over haar leven, maar het is zeker geen biografie.
Het boek is samengesteld door fotograaf Jacob Forsell, die Lindgren vaak fotografeerde, door Johan Erséus die eerder een boek schreef over de verfilmingen van Lindgrens boeken en door Margareta Strömstedt die dertig jaar lang bevriend was met Lindgren en een biografie over haar schreef. Ter zake kundige lieden dus, maar hoe interessant is eigenlijk een boek vol foto’s over een schrijver die niet glamoureus was, een hartgrondige hekel had aan poseren en die bovendien al in de vijftig was toen ze echt wereldberoemd en dus veelvuldig gefotografeerd werd?
Op de meeste foto’s draagt ze gezonde schoenen, en vaak een hoofddoekje of een alpinopetje. Interessanter zijn de bijschriften bij sommige foto’s, vooral als die van Lindgren zelf zijn. Zo is er de trouwfoto van haar ouders, uit ‘Een fijne bruiloft, al werd er niet ged
De ‘echte’ en de ‘Hollandse’ Astrid Lindgren
Het werk en de receptie van Astrid Lindgren en Annie M.G. Schmidt - een vergelijking
Kirsten WaterstraatGa naar voetnoot1
Astrid Lindgren is een van de bekendste jeugdboekenschrijfsters van Europa, misschien wel van de hele wereld. Annie M.G. Schmidt wordt vanwege haar populariteit vaak de ‘Hollandse Astrid Lindgren’ genoemd. In Nederland is Schmidt inderdaad een beroemd schrijfster, maar is ze dat ook in Europa, als men haar bekendheid met die van Lindgren vergelijkt? En zijn er nog andere redenen die een vergelijking van de twee schrijfsters en hun oeuvres interessant maken? Kirsten Waterstraat belicht drie aspecten waarin de twee auteurs raakpunten hebben: de receptie van hun werk in Nederland en Duitsland, hun positionering als jeugdauteurs en hun opvattingen over jeugdliteratuur, en hun teksten voor kinderen, waarbij de kindbeelden voorop staan.
Receptie
De populariteit van de twee schrijfsters in hun land van herkomst is vergelijkbaar. Ook al stierf Annie M.G. Schmidt in en Astrid Lindgren in , toch zijn ze nog steeds sterk ‘aanwezig’ in de Nederlandse en Zweedse cultuur. Een voorbeeld van Schmidts populariteit is de vette kop op de voorpagina van NRC ne