W.f. hermans zoon
Willem Frederik Hermans
Populaire boeken van Willem Frederik Hermans
Willem Frederik Hermans is vooral bekend van zijn boeken De donkere kamer van Damokles (), Het behouden huis (), Nooit meer slapen (), Au pair () . In deze lijst vind je nog 28 andere boeken van Willem Frederik Hermans.
ADVERTENTIE
Wil jij onbeperkt online oefenen met examenopgaven, uitlegvideo's en examentips bekijken en je voortgang bijhouden? Maak snel een gratis account aan op
Alle verslagen over Willem Frederik Hermans
Willem Frederik Hermans werd op 1 september geboren als tweede kind van het al wat oudere onderwijzersechtpaar Johannes Hermans en Hendrika Hermans-Eggelte. Als scholier publiceerde hij al regelmatig in Suum Cuique, de schoolkrant van het Barlaeus Gymnasium, waarvan hij het tot hoofdredacteur had geschopt, en voor het verhaal ‘De uitvinder’, dat hij naar het Algemeen Handelsblad had gestuurd, werd hij voor het eerst als schrijver erkend en gehonoreerd. Het verhaal verscheen op 6 april , onder de door de redactie van het Handelsblad eigenhandig veranderde titel ‘En toch… was de machine goed’. Hij kreeg er zestien gulden voor.
De Duitse Bezetting bracht Hermans voornamelijk door met studeren en na , toen de universiteiten gesloten werden, met lezen en schrijven. In verscheen clandestien zijn eerste boek, de dichtbundel Kussen door een rag van woorden, en werkte hij hard aan zijn debuutroman Conserve. De oorlog zou vaak terugkeren als decor in Hermans’ werk omdat de benarde omstandigheden scherp duidelijk maakten waar hij ten diepste van overtuigd was: dat de wereld niet rechtvaardig is en wezenlijk onkenbaar. In de ‘Preambule’ van de verhalenbundel Paranoia () schreef hij: ‘Er is maar één werkelijk woord: chaos.’
In de chaotische omstandigheden vlak na de bevrijd
De andere kant van Willem Frederik Hermans
Valt er nog niets nieuws te vertellen over de befaamde schrijver Willem Frederik Hermans () ? Na twee biografieën, de Volledige Werken waarvan inmiddels het laatste en 24ste deel verschenen is, twaalf proefschriften en honderden studies, lijkt dat schier onmogelijk. Niets is minder waar. Het universum van Willem Frederik Hermans bevat alleen maar nieuwe verhalen en inzichten. Het grasduinen in het zeer omvangrijke archief van de schrijver, door de auteurs Max Pam, Hans Renders en Piet Schreuders, alle drie Hermans-kenners, en ook het nodige speurwerk daarbuiten, leverde allerlei scoops op. Bijna drie jaar lang bezochten ze elke maandag het Literatuurmuseum in Den Haag. Het was midden in de Coronatijd, met lockdowns en andere beperkingen. Niemand mocht het museum in, maar zij hadden een geheime toestemming er te werken.
Gesamtkunstwerk
Een nieuw, leuk optimistisch, aangenaam boek met bijzonder beeldmateriaal, dat was het ultieme doel. Het uiterlijk is opvallend. De uitgave is vierkant. ,,Hermans wilde Mandarijnen op zwavelzuur destijds in het vierkant uitgegeven hebben, maar dat is niet gelukt. Hij kreeg ruzie met de drukker in Groningen, want het scheelde een paar millimeter. Het universum van Willem Frederik Hermans
biografie: Willem Frederik Hermans
Hermans, Willem Frederik [Amsterdam – Utrecht ] schrijver,
studeerde fysische geografie aan de Gemeentelijke Universiteit in Amsterdam, promoveerde in en werd in benoemd tot lector aan de Rijksuniversiteit te Groningen. In nam hij ontslag en vestigde zich als schrijver in Parijs. De laatste jaren van zijn leven woonde hij in Brussel.
Hermans debuteerde in met de dichtbundelKussen door een rag van woorden en publiceerde daarna in hoog tempo recensies, essays, verhalen en romans. Als romancier debuteerde hij in met Conserve. De verhalenbundel Moedwil en misverstand () en de roman De tranen der acacia's () geven al een inzicht in Hermans' wereld- en literatuurbeschouwing. Volgens hem is de werkelijkheid een chaos en probeert de mens daarbinnen vergeefs waarheid, identiteit en zinvolle verbanden te ontdekken. Een aparte rol speelt de taal, die naar Hermans' oordeel niet in staat is om de complexe en steeds veranderende werkelijkheid weer te geven en haar daardoor dubbelzinnig maakt en vervalst. Hij bestreed, zowel in zijn essays als in zijn fictionele werk, religieuze, politieke, filosofische en psychologische systemen, die pretenderen wel een orde in de chaos te kunnen scheppen.
Aanvankelijk moest het establishment het
Wim Berkelaar
Op zondagochtend 31 januari trof ik Hermans-biograaf Willem Otterspeer bij het historisch radioprogramma OVT. Otterspeer sprak daar over de verfilming van de roman Nooit meer slapen, een film onder regie van Boudewijn Koole. Ik zei hem bij die gelegenheid dat hij met zijn tweedelige biografie al bij al een indrukwekkende prestatie heeft geleverd. Hoe nu? Ik had toch kritiek op het eerste deel (De mislukkingskunstenaar) van deze tweedelige biografie? Zeker: ik vond en vind dat Otterspeer Hermans’ op zijn zachtst gezegd opportunistische optreden tijdens de oorlog teveel met de mantel der liefde bedekte en de schrijver ook verder onnodig groter maakte dan hij in werkelijkheid was (‘Nederlands grootste schrijver’) . Zie daarover de bijdrage ‘Een krans bij een standbeeld’ op deze website van januari Maar kritiek op een boek sluit waardering niet uit, integendeel. Ik las het tweede deel (De zanger van de wrok) al enige tijd geleden en maak hier mijn balans op: Otterspeers interpretatie van Hermans’ levensgang is uiteindelijk overtuigend.
Hoewel er ook waarderende besprekingen waren (onder meer van Jaap Goedegebuure in het Financiële Dagblad) leek het tweede deel van Otterspeers biografie met nog meer kritiek te worden ontvangen dan het eerste deel. Sch