Ulrike meinhof die biografie jutta ditfurth
Hoe ze dacht en handelde
Otto van de Haar - Biografie Ulrike Meinhof "Terroriste voor een betere wereld"
Harry Peer
Het boek "Terroriste voor een betere wereld" is geschreven op verzoek van uitgever Perry Pierik ten als bijdrage in de biografiereeks van Aspekt. De leidraad is hoe Meinhof zelf dacht en handelde, en waarom, dus niet hoe je over haar moet denken. Naarmate Meinhof meer werd opgeslorpt door het collectief, vanaf , bleef van haar strikt persoonlijk leven uiteraard steeds minder over. Een gesprek met de auteur, Otto van de Haar.
Er is nog niet zo lang geleden een biografie over Ulrike Meinhof verschenen van Jutta Ditfurth. Wat heb je nog toe te voegen? Heb je nieuwe gegevens ontdekt?
De laatste vijf, zes jaar zijn verschillende biografie�n van Meinhof in Duitsland verschenen, waarvan ik dankbaar gebruik heb gemaakt. Naast Jutta Ditfurth, "Ulrike Meinhof. Die Biographie", waren dat: Kristine Wesemann, "Ulrike Meinhof. Journalistin. Kommunistin. Terroristin" en Katriina Lehto-Bleckert, "Ulrike Meinhof. Ihr Weg zur Terroristin" en niet te vergeten het zeer kritische boek van Meinhofs dochter Bettina R�hl, "So macht Kommunismus Spass! Ulrike Meinhof, Klaus Rainer R�hl und die Akte Konkret".
Andere biografie�n
Het boek van Ditfurth uit , dat een paar
Otto van de Haar Ulrike Meinhof
terroriste voor een betere wereld; biografie
Biografie van de Duitse kritische journaliste en activiste (), ideologe en actief lid van de terroristische beweging Rote Armee Fraktion, ook bekend als de Baader-Meinhof Gruppe.
Non-fictie
Nederlands | pagina&#;s | Aspekt, Soesterberg |
Gedrukt boek
De Jeanne d'Arc van links
WEST-BERLIJN, 14 mei Ulrike Meinhof heeft haar tweelingdochters bij vrienden ondergebracht en nu zit ze te wachten aan de grote tafel in de leeszaal van het Deutsche Zentralinstitut für soziale Fragen in de villawijk Dahlem. Ze heeft een spijkerbroek aan en een trui. Haar vingers friemelen nerveus aan de banderol van een pakje sigaretten. Meinhof was de bekendste linkse columniste van het land; ze wachtte op Andreas Baader, die gevangen zat vanwege het plaatsen van een brandbom in een warenhuis. De dekmantel was een contract dat Meinhof bij een linkse uitgeverij had geregeld voor een door haar en Baader te schrijven boek over ‘de organisatie van randgroepjongeren’. Het doel was hem uit de bajes te bevrijden. Hij was, vond zij, als revolutionair onmisbaar voor de opbouw van de stadsguerrilla.
De gevangenisdirectie gaf Baader een paar uur verlof om met Meinhof aan het manuscript te werken, maar nam wel strenge veiligheidsmaatregelen. Hij wordt de 14de juni begeleid door gewapende mannen; het instituut is verder voor iedereen gesloten. Baader en Meinhof gaan aan het werk, dan wordt er gebeld en staan er twee jonge vrouwen op de stoep. De employee van het instituut die de deur opendoet, laat zich vermurwen door de vrouwen, die stilletj
Ulrike Meinhof
De hartstochten van Ulrike
Hoe kon de nette, alom gerespecteerde journaliste Ulrike Meinhof de metamorfose ondergaan tot staatsvijand van democratisch Duitsland? Biografe Jutta Ditfurth geeft geen overtuigend antwoord.
Met haar biografie van RAF-terroriste Ulrike Meinhof () streefde Jutta Ditfurth - medeoprichtster van de Duitse Groenen - mooie doelen na. Ze belooft de lezer, getuige de flaptekst van haar boek, de mythes rondom Meinhof 'genadeloos' door te prikken, al wordt niet helemaal duidelijk op welke mythes ze doelt en wie ze haar genade onthoudt. Verder stelt ze de lezer een 'intiem portret' in het vooruitzicht van de vrouw die, 'geraakt door het onrecht in de wereld, bereid is tot het uiterste te gaan'.
Op dat streven is niets aan te merken. De naam van de vrouw die met een handjevol zielsverwanten de oorlog verklaarde aan de Bondsrepubliek - in hun ogen een voortzetting van het Derde Rijk met andere middelen - is genoegzaam bekend. Zij geldt als de ideologe van de beweging die met een reeks bomaanslagen en moorden het land ontregelde, en is de belichaming van de blinde haat tegen de gevestigde orde waarin maatschappelijk engagement in de onvolgroeide Duitse democratie kon verkeren. In de, bij vlagen overdonderende, speelfilm Der Baader Meinhof Komp
High Noon in de Bondsrepubliek
Nut en nadeel van de biografieën van Ulrike Meinhof
Christian von Zimmermann
Pogingen om in een biografie de handelswijze en besluiten van de leden van de Rote Armee Fraktion (raf) te begrijpen leveren weinig op. Geen enkele biografie kan verklaren waarom Ulrike Meinhof op een gegeven moment brak met haar gezin en haar bestaan als bekende columniste, ook al zijn er meerdere pogingen daartoe ondernomen. Waaraan dit ligt? Aan het belang dat biografen hechten aan psychische verklaringen, stelt Christian von Zimmermann, en de veronachtzaming van handelingen zoals die in een sociologische, politieke en historische context hebben plaatsgevonden.
Al enige tijd staat de vraag ter discussie of het zinvol is de levens van de verschillende leden van de Duitse Rote Armee Fraktion te beschrijven of te verfilmen. Zouden dergelijke levensverhalen niet vooral worden gebruikt door de nieuwe generatie sympathisanten, die zich daarmee met de leden van de raf vereenzelvigen of zich daardoor laten inspireren? Met zijn in geproduceerde film Der Baader-Meinhof-Komplex wilde Bernd Eichinger een nieuw perspectief bieden op de levens van de raf-leden. Uit recensies blijkt echter dat de meeste critici zich hebben gestoord aan de opeenvolging van gew