Parool biografie couperus renders

Rémon van Gemeren, die onlangs een door iedereen afgekraakte biografie over Louis Couperus publiceerde, schreef in het jongste nummer van Arabesken, het verenigingsblad van het Louis Couperus Genootschap een artikel over het residentiehuis uit De stille kracht. &#;Het mysterie van Pasuran&#; heet het artikel waarin hij &#;aantoont&#; dat het originele residentiehuis niet meer bestaat. Merkwaardig genoeg slaat hij de berichtgeving op Tzum over (terwijl het enige waar zijn biografie nog lof voor kreeg het eindeloze vermogen tot samenvatten was).

Doeke Sijens schreef naar aanleiding van de zogenaamde ontdekking van Bas Heijne van het echte residentiehuis een artikel op deze site waarin hij de vondst ondergroef. Bas Heijne nam de &#;ontdekking&#; daarna terug. Publicist Willem B.S. de Vries schreef eerder ook al in Arabesken over het huis en viel Sijens bij in een ander artikel op Tzum. Begin vorig jaar ontstond er opnieuw beroering in de Couperusgelederen toen Daan Sleiffer een artikel in Arabesken schreef over het residentiehuis en het niet aantrof.

Willem B.S. de Vries schreef toen al:

De conclusie is dat Sleiffer na uitvoerig speurwerk niets heeft aangetroffen dat mi

 

e &#; De Pool €

Ze ziet de Pool voor het eerst wanneer hij het podium op schrijdt, een buiging maakt en plaatsneemt achter de Steinway; een lange man met opvallende zilveren manen. Zij zit in het organisatiecomité dat hem heeft uitgenodigd in Barcelona, voor een van zijn controversiële vertolkingen van Chopin. Na het concert, in een restaurant, spreken ze traag Engels. Voor haar houdt het daar op, zijn interpretatie van zijn landgenoot Chopin kon haar toch al niet bekoren. Maar voor hem begint het pas. De pianist valt als een blok voor de elegante Beatriz – zeker twintig jaar jonger. Zij weert zijn avances eerst af, ze is geen vrouw die vreemdgaat. Maar als hij later terug is in Spanje om masterclasses te geven, en haar uitnodigt hem te bezoeken, gaat ze weifelend op het aanbod in. Meesterlijk toont Coetzee een stroeve liefde, die wordt geremd door barrières van taal, cultuur, leeftijd en sekse. En als de sceptische Beatriz op het punt staat te vertrekken, lijkt de Pool haar toch voor zich te winnen: ‘Lieve mevrouw,’ zegt hij, ‘herinner je je de dichter Dante Alighieri? Zijn Beatrice heeft hem nooit één woord gegund en hij is zijn leven lang van haar blijven houden.’

Wilt u deze titel bestellen? Klik dan  hier!

Omslagtip van de week van vrijdag 3 m

Dit is de vrouw die 35 jaar de pr deed van Vincent van Gogh

De biografie van een beroemd familielid is een bescheiden genre waarin aandacht is voor ‘de vrouw van Multatuli’, ‘de echtgenote van Couperus’, ‘Shakespeare’s wife’ en ‘de dochter van James Joyce’. Met de biografie van Jo van Gogh-Bonger is het anders gesteld. Zij was in feite ‘slechts’ de schoonzus van Vincent van Gogh, maar door een dramatische samenloop van omstandigheden heeft zij een belangrijk aandeel gehad in zijn wereldroem.

Jo Bonger was lerares Engels en vertaalde­ ­romans en verhalen die in bladen als De ­Amsterdammer en De Kroniek werden gepubliceerd. Via haar broer Andries kwam ze in contact met kunsthandelaar Theo van Gogh, broer van de schilder. Ze trouwden in april en Jo voegde zich bij Theo in Parijs. Het gelukkige echtpaar kreeg een kind, dat ze Vincent noemden. Als gevolg van het overlijden van zijn broer Vincent in juli raakte Theo in een depressie en overleed hij een half jaar later in een Utrechts krankzinnigengesticht. Het korte verblijf in de Franse hoofdstad was paradijselijk, maar eindigde gruwelijk.

Jo verhuisde met haar zoontje terug naar ­Nederland en betrok een villa in Bussum – op zolder lag de grootste collectie Van Goghschilderijen die ooit bij elkaar was geweest. En vanaf dat m

Couperus. Een leven

Mensch tegen over mensch is sfinx tegen over sfinx!' schreef Louis Couperus (). Het roept een vraag op die wij onszelf kunnen stellen als het over hem gaat. In hoeverre kennen wij Couperus? Hij wordt beschouwd als een van de grootste auteurs uit onze geschiedenis, maar is tegelijkertijd een mysterieuze figuur, die zich telkens weer ongrijpbaar weet te maken. Veel is er over hem gezegd en geschreven, en zo is er een beeld van hem ontstaan dat aardig wat clichés bevat. Maar hoe valt hij beter te kennen als er geen openhartige getuigen, brieven en dagboeken zijn?

Rémon van Gemeren gaat grondig in op het werk van Couperus om dieper tot hem door te dringen. Daarnaast verdiept hij zich uitgebreid in talrijke aspecten van de tijd waarin Couperus leefde en wat er tijdens en na zijn leven over hem geschreven is. Het resultaat is een Couperus die voor iedereen, kenner of niet, nieuw is: intrigerend en fascinerend, verrassend en verrijkend.

Reacties:
‘Van een biograaf verlang je in de allereerste plaats dat hij een gids is. En van een gids verlang je dat hij veel weet en dat hij er onderhoudend over vertelt. Rémon van Gemeren slaagt daarin, laat dat meteen gezegd zijn.’ - Christiaan Weijts, De Groene Amsterdammer

‘Een ambitieuze onderneming. En een di

Schitterende verontrusting

‘Het is mooi dat er nu een echte biografie van Carel Willink bestaat waarin zijn leven vol drama is geboekstaafd, maar ook goed wordt uitgelegd hoe de kunstenaar zich ontwikkelde van abstract modernist tot hyperrealist.’ – Het Parool

 

‘Wat ik heel interessant vind, is hoe Rémon van Gemeren heel precies uitlegt dat Willink een echte ambachtsman is.’ – Hans Renders bij Met het Oog op Morgen

 

‘Een meeslepend boek.’ – Wim Berkelaar bij OVT

 

‘Van Gemeren oordeelt niet over die veelheid aan tegendelen, en komt niet tot een synthese. Hij hoopt dat zijn boek hernieuwde interesse oproept voor de in vergetelheid geraakte schilderijen.’ – de Volkskrant

 

‘Met deze monumentale biografie heeft Willink het monument dat hij, als kunstenaar en als mens, verdient.’ – Mappalibri

 

‘Wat beklijft is het indrukwekkende beeld van een van de belangrijkste Nederlandse schilders van de 20e eeuw. Een lang en werkzaam leven dat in het teken stond van zijn geliefde schilderkunst. Willink is altijd zijn eigen weg gegaan, dwars tegen de tijdgeest in. Dat is bewonderenswaardig. Van Gemeren, die in de biogra