Connie palmen 2024
Connie Palmen: ‘Ik ben er niet meer trots op dat ik zwart-wit ben, ik werk eraan’
Foto: Janniek Sinnige.
actueel
Donderdagavond was schrijfster en UvA-alumna Connie Palmen (67) te gast bij academisch-cultureelcentrum Spui25 in de Aula ter gelegenheid van haar pas verschenen boek Voornamelijk vrouwen. Een avond over waarheid, fictie en het schrijverschap, over #metoo en natuurlijk over La Palmen zelf. ‘Ik ben ironisch over zelfhulpboeken en al die pogingen om van jezelf te houden.’
Schrijfster en UvA-alumna Connie Palmen signeert haar nieuwe boek na afloop van het gesprek bij Spui25 in de Lutherse kerk.
Foto: Janniek Sinnige.
‘Ja, ik kom er net bovenuit,’ merkt Palmen droogjes op wanneer ze op de kansel van de Aula stapt. Het is donderdagavond 5 oktober en de Aula in de Lutherse Kerk is tot aan de balkons toe gevuld voor de Spuilezing. Voorin zit het publiek van de generatie-Palmen, meer naar achter zitten jongere, kunstzinnig uitziende types. Bovenal zijn er voornamelijk vrouwen gekomen, geheel in lijn met de titel van het boek dat afgelopen maand verscheen.
Een van de vragen die het boek stelt, is wat het verschil is tussen het zelf en imago. Ook Palmen heeft een imago, al heeft ze daar naar eigen zeggen
Connie Palmen is dertig jaar schrijver en dertig jaar beroemd: ‘Alleen in de liefde word je echt gekend’
Deze maand is het dertig jaar geleden dat De wetten verscheen, het debuut van Connie Palmen. De roman was een absolute sensatie, de schrijver het middelpunt van een hype. Nog vóór De wetten was verschenen, gaf de volkomen onbekende debutant al een interview in Het Parool. En NRC Handelsblad opende het Cultureel Supplement die week met een paginagrote, juichende recensie en een foto van een kleine, tengere vrouw met blond plukhaar in een stoere leren jas. Vanaf dat moment draaiden de persen dag en nacht. Alleen al in werden er duizend exemplaren van De wetten verkocht.
‘Het klinkt arrogant als ik het zeg’, lacht Connie Palmen, ‘maar ik vond het overweldigende succes normaal. Het was een bijzonder debuut, anders dan alle andere debuten.’ In De wetten had zij haar eigen roem voorspeld. Marie Deniet, de heldin van de roman, droomt dat ze als meisje van 14 in haar dorp over straat loopt en grote opwinding bespeurt onder de mensen. ‘Het was nog geen uur geleden verkondigd op de radio: ik had de Nobelprijs gewonnen. Dat kon onmogelijk waar zijn. Ik had nog geen letter gepubliceerd.’
‘Die droom heb ik niet hoeven verzinnen’, zegt Palmen. We spreken elkaar via Zoom, o
Connie Palmen: filosofe en romanschrijfster
Connie Palmen
Op 25 november werd Aldegonda Petronella Huberta Maria (Connie) Palmen in Sint Odiliënberg geboren. Na de middelbare school vertrok ze naar Amsterdam om daar Nederlands te studeren. Haar tweede studie, filosofie, rondde ze af met een scriptie getiteld Het Weerzinwekkende lot van de oude filosoof Socrates. Wilde Connie Palmen als kind het allerliefste priester worden, met de publicatie van haar eerste boek De Wetten in was haar debuut als schrijfster een feit.Connie Palmen ontmoet Ischa Meijer
Connie Palmen begon met een grote promotiecampagne. Dit leverde haar door de Groene Amsterdammer de bijnaam op van dConnie Palmen
In een huis is het niet de kast met fictie die de persoonlijkheid van de eigenaar het meest onthult, het zijn de biografieën. Ieder zichzelf respecterende lezer heeft tussen zijn romans op z’n minst één Flaubert, Highsmith, Kafka, Dostojevski, Roth en Duras staan, al dan niet met een geknakte rug, het zegt weinig of niks. Als zich naast of op aparte planken ook de biografieën van deze schrijvers bevinden, dan zegt dat al aanzienlijk meer dan de aanwezigheid van Madame Bovary of Exit Ghost. Staan er van een schrijver, filosoof, filmer of filmster meerdere biografieën in een kast dan kijk je regelrecht in de ziel van de bezitter.
Ik heb meerdere biografieën en monografieën van Marilyn Monroe (13), Elvis Presley (8), J. D. Salinger (7), Marguerite Duras (6) Rainer Werner Fassbinder (5), Jean-Paul Sartre (5), Michel Foucault (4), George Simenon (4), Patricia Highsmith (4), Truman Capote (4). Jean-Paul Sartre beslaat samen met Simone de Beauvoir nogal wat ruimte, al heb ik alleen van Sarte biografieën (5) in huis. De familie Mann zijn eveneens grootgrondbezitters en bezetten naast de romans nog eens de ruimte van tien werken. Maar Sylvia Plath en Ted Hughes spannen de kroon. Ze hebben in mijn kast een eigen territorium, twee planken met een kleine tachtig boeken
Aanleiding voor het interview is de première van het toneelstuk De wetten door ITA, deze zondag, naar de gelijknamige debuutroman van Palmen. Het boek verscheen in en werd een van de succesvolste literaire debuten ooit, met binnen een jaar ruim duizend verkochte exemplaren. NRC plaatste een paginagrote juichende recensie, Het Parool zette haar voorop het kunstkatern. Weetje: Matthijs van Nieuwkerk, wiens scriptie over Hegel grotendeels door zijn studiegenoot Palmen werd geschreven, was destijds chef van dat Parool-katern. In College Tour zei hij: ‘Ik moest iets terugdoen voor die scriptie, dus toen zij debuteerde, dacht ik: op de voorpagina van het katern zetten we onze Connie, met een loei van een foto.’
De wetten draait om de filosofiestudent Marie Deniet, die in zeven jaar tijd zeven mannen ontmoet, die op zeven verschillende manieren, vanuit verschillende disciplines, naar de wereld kijken en die haar leren de wereld en zichzelf te doorgronden.
Eline Arbo, artistiek directeur van ITA en regisseur van het toneelstuk, kwam langs om te vertellen wat De wetten voor haar had betekend. Palmen: ‘Het was echt míjn boek, vertelde Eline, het was háár verhaal. Ik heb me dat ook zo voorgesteld tijdens het schrijven: er moeten meer vrouwen zijn die, net als ik, de manne