Autobiografie boeken

Reacties op: Vraag 4: Autobiografische elementen?

Het leven is geen roman, verzuchtte mijn oma altijd. En ze had natuurlijk gelijk. Als we alles wat er in ons leven gebeurd is precies zo in een boek zouden opschrijven wordt het al snel een onsamenhangend geheel. Wanneer je je levensverhaal leesbaar wil maken, moet je de waarheid soms een beetje ‘kneden’.  Maar mag dat wel?  In dit blog geef ik je zes goede redenen om fictie te gebruiken in je autobiografie. 
 

1. Dé waarheid bestaat niet. In een autobiografie geef je de gebeurtenissen weer zoals jij ze herinnert. Maar iedereen weet dat het geheugen niet volmaakt is. Herinneringen raken in de loop der tijd vervormd en worden anders ingekleurd door gebeurtenissen die later plaatsvinden. Dat is ook de reden waarom jij de dingen anders onthoudt als je broer of je zus. Dus waarom zou je vasthouden aan die ene onbetrouwbare versie? 
2. Er zijn veel gradaties tussen feit en fictie. Een autobiografie. Een semi-autobiografie. Een autobiografische roman. Het feit dat er zoveel termen zijn om een op eigen ervaringen geïnspireerd boek te benoemen geeft al aan dat er vele gradaties zijn tussen feit en fictie. Wanneer je een levensverhaal schrijft ontkom je er bijna

   Aspecten van autobiografisch schrijven in het proza-werk van Andreas Burnier

   Ute Langner

   It has become clear to the examiners in recent years that candidates are finding it increasingly difficult to distinguish between Art and Life. Everyone claims to understand the difference, but perceptions vary greatly.
   (Julian Barnes, Flaubert's parrot)

   Waarom reageren veel schrijvers met nagenoeg hysterische ontkenning op de vraag: Schrijft u autobiografisch? Is het omdat ze vinden dat er echt geen autobiografische elementen in hun boeken zitten of zijn ze misschien bang voor een belemmerend waardeoordeel dat achter de aanduiding ‘autobiografisch’ schuilgaat?

    

   Andreas Burnier heeft bijna vanaf het begin van haar schrijverschap de naam autobiografisch te schrijven. Toch geeft ook zij in wezen een ontkennend antwoord op de bovengenoemde vraag:

   Heel veel van mijn boeken zijn veel minder autobiografisch dan zij lijken, behalve Het Jongensuur, dat is bijna van de eerste tot de laatste letter echt gebeurd. Maar natuurlijk zijn boeken voor een groot deel de neerslag van wat je in een bepaalde fase bezighoudt (Burger/Pos ).

   Uit dit citaat blijkt al het centrale probleem van het begrip ‘autobiografisch’: terwijl Burnier ‘autobiografisch&rs

   A
   
   
   Iedereen die het programma Zomergasten met Griet Op de Beeck heeft gezien, was van haar onder de indruk. Bekijk een korte samenvatting van Zomergasten met Griet Op de Beeck (bron 1) en beantwoord onderstaande vragen.
   
   
   Vraag 1
   
   
   Maak een tabel met twee kolommen. In de eerste kolom noteer je autobiografische elementen uit Kom hier dat ik u kus. In de tweede kolom noteer je belangrijke verhaalelementen, waarvan je niet zeker bent of die waargebeurd zijn.
   
   
   Vraag 2
   
   
   Vind je dat Griet Op de Beeck en Mona uit Kom hier dat ik u kus dezelfde persoon zijn? Waarom (niet)?
   
   
   Vraag 3
   
   
   Lees de Literaire theorie. Beschouw jij Kom hier dat ik u kus als 'autobiografische roman'? Waarom (niet)?
   
   
   B
   
   
   Op de autobiografievraag antwoordt Griet op de Beeck in verschillende interviews: 'Ha, ik tel meestal de minuten voordat die vraag komt. Maar ik ben blij dat hij gesteld wordt. Het is natuurlijk zo dat wat je schrijft, walgelijk persoonlijk is. Er is alleen een groot verschil tussen een persoonlijk en een autobiografisch boek.' Het hele interview waaruit dit citaat komt, kun je raadplegen via bron 2. 
   
   
   Vraag 1
   
   
   Wat is het verschil tussen een autobiografisch en een persoonlijk boek, denk je?
   
   
   Vraag 2
   
   
   Lees bron 3 (alléén

   Hoofdstuk 5
   De vormgeving van de biografie

   ‘A biographer is an artist under oath.’
   (Desmond Mac Carthy)
   
   ‘Perhaps literary biography will increasingly be seen as a specialised branch of fiction - unless, that is, it comes to be categorised as a vicarious offshoot of autobiography: a fantastical twig.’ (Michael Holroyd).

   In verscheen de biografie over J. van Oudshoorn van Wam de Moor. De critici hadden een aantal bezwaren van formele en inhoudelijke aard. Die bezwaren, die Hanny Michaelis in een afzonderlijk opstel in Tirade () heeft proberen te weerleggen, zijn daarom interessant, omdat ze een beeld geven van de eisen waaraan volgens Nederlandse critici een goede biografie moest voldoen. Van de lijst bezwaren, door Michaelis genoemd, zal ik hier alleen de bezwaren noemen die op de vormgeving betrekking hebben.

   -	De biograaf gaat zich te buiten aan herhalingen en staat op gespannen voet met de chronologie
   -	De Moor begraaft Van Oudshoorn onder een storende massa overbodige gegevens waarvan het hoofdstuk over Coenen een voorbeeld is
   -	De Moor laat zijn fantasie teveel de vrije loop en gaat zich te buiten aan romantiserend proza
   -	de biografie lijdt onder overdreven volledigheidsdrang. (Michaelis )

   Hier worden door de cri